Wat corona doet met een mensenleven
‘Facing the lockdown’
Een internationale fotodocumentaire maken terwijl de wereld op slot zit, dat is een ingewikkelde opgave. Maar fotograaf Marcel Brons bewijst dat het kan. Zijn fotoproject verspreidt zich als een virus over de wereld.
Brons woont in het Spaanse plaatsje Sitges (vlakbij Barcelona) en ondervond de zeer strenge Spaanse lockdown aan den lijve. Het maakte hem nieuwsgierig naar hoe mensen elders ter wereld met de coronacrisis omgaan, met name op persoonlijk niveau. Daarover gaat zijn documentaire ‘Facing the lockdown’.
Voor het project portretteert Brons mensen uit vele landen, van Nederland tot Mexico, Zuid-Afrika en Australië. “Ik heb zo’n 25 portretten met interviews achter de rug. Ik stel iedereen dezelfde vragen, zodat je ze naast elkaar kunt leggen om overeenkomsten en verschillen tussen landen en culturen te zien.”
Facing the lockdown
Een internationale fotodocumentaire maken terwijl de wereld op slot zit, dat is een ingewikkelde opgave. Maar fotograaf Marcel Brons bewijst dat het kan. Zijn fotoproject verspreidt zich als een virus over de wereld.
Brons woont in het Spaanse plaatsje Sitges (vlakbij Barcelona) en ondervond de zeer strenge Spaanse lockdown aan den lijve. Het maakte hem nieuwsgierig naar hoe mensen elders ter wereld met de coronacrisis omgaan, met name op persoonlijk niveau. Daarover gaat zijn documentaire ‘Facing the lockdown’.
Voor het project portretteert Brons mensen uit vele landen, van Nederland tot Mexico, Zuid-Afrika en Australië. “Ik heb zo’n 25 portretten met interviews achter de rug. Ik stel iedereen dezelfde vragen, zodat je ze naast elkaar kunt leggen om overeenkomsten en verschillen tussen landen en culturen te zien.”
De lockdown had grote gevolgen voor de geboorte van Lital, de tweede dochter van Miriam van der Giessen (35) en Daniël. Miriams moeder zou na de geboorte een maand blijven om het gezin te helpen, maar haar vlucht van Nederland naar Israël werd geannuleerd. Het gezin was op zichzelf aangewezen. Twee weken voorafgaand aan de geboorte van Lital besloot het gezin het huis niet meer te verlaten uit angst voor een infectie. Miriam kreeg een spoedkeizersnede. Daniël mocht haar in de vijf dagen dat ze in het ziekenhuis verbleef slechts een paar uur per dag bezoeken, ander bezoek was niet toegestaan.
Kankerbehandelingen maakten Barbara kwetsbaar voor corona
Barbara van Minnen (50) werkt in Canterbury bij een welzijnsorganisatie. Op het moment van het interview bereidt ze zich voor op de laatste in een rij van kankerbehandelingen. Die maken haar kwetsbaar voor het coronavirus. Daarom leeft ze geïsoleerd en gaat ze alleen, zonder familie en vrienden, naar het ziekenhuis. Aan het begin van de crisis was het lastig om genoeg eten te laten bezorgen, maar ze was goed voorbereid en had voldoende in huis. Later kreeg ze een vast tijdslot bij de supermarkt voor het bezorgen van eten.
Irma kreeg malariapillen tijdens coronabehandeling
Irma Broekman-Hakvoort (67) werd, na een langdurige wintergriep, in maart wederom ziek. Corona, bleek uit de test. Ook voor de artsen en hulpverleners was dat nieuw. Toen de ziekte op zijn hevigst was, besloten de artsen, in samenspraak met Irma, malariapillen te proberen. Het was een gok. Of de medicijnen geholpen hebben is onduidelijk. Wat Irma vooral moeilijk vond, was het idee dat het afgelopen kon zijn zonder dat ze afscheid had genomen van haar man, kinderen en kleinkinderen. En zonder plechtigheid: begrafenisceremonies waren uit den boze. Ze maakt het goed, al is ze nog moe.
Smartphone in een wc-rol
Eén van de belangrijkste vragen: hoe heeft het virus het leven van de geïnterviewde veranderd? Maar Brons wil ook weten hoe ze vinden dat hun overheid de coronacrisis heeft aangepakt, en hoe ze denken dat het virus hun leven in de toekomst zal beïnvloeden.
De uitvoering was een ingewikkelde, want hoe maak je foto’s zonder je huis te verlaten? Brons: “Eerst sturen mensen foto’s van hun interieur via Whatsapp. Dan stuur ik een schets terug van de situatie die ik in beeld wil brengen, met instructies hoe ze een statief kunnen maken. De meesten zetten hun smartphone in een wc-rol waar ze twee sleufjes in hebben gemaakt. Dat werkt heel goed.”
Dan komt de uitvoering. “Ik bel met videocall en leg mijn telefoon onder mijn professionele camera. Dan maak ik een foto van wat ik zie op mijn scherm. Ik maak geen simpel screenshot want ik wil juist weergeven hoe we, vanwege het virus, met elkaar communiceren. Dus zie je de telefoon op de foto. Je ziet dat de internetverbinding soms slecht is. Je ziet krassen en ruwe grote pixels.”
Miriams gezin was op zichzelf aangewezen in Israël
De lockdown had grote gevolgen voor de geboorte van Lital, de tweede dochter van Miriam van der Giessen (35) en Daniël. Miriams moeder zou na de geboorte een maand blijven om het gezin te helpen, maar haar vlucht van Nederland naar Israël werd geannuleerd. Het gezin was op zichzelf aangewezen. Twee weken voorafgaand aan de geboorte van Lital besloot het gezin het huis niet meer te verlaten uit angst voor een infectie. Miriam kreeg een spoedkeizersnede. Daniël mocht haar in de vijf dagen dat ze in het ziekenhuis verbleef slechts een paar uur per dag bezoeken, ander bezoek was niet toegestaan.
Kankerbehandelingen maakten Barbara kwetsbaar voor corona
Barbara van Minnen (50) werkt in Canterbury bij een welzijnsorganisatie. Op het moment van het interview bereidt ze zich voor op de laatste in een rij van kankerbehandelingen. Die maken haar kwetsbaar voor het coronavirus. Daarom leeft ze geïsoleerd en gaat ze alleen, zonder familie en vrienden, naar het ziekenhuis. Aan het begin van de crisis was het lastig om genoeg eten te laten bezorgen, maar ze was goed voorbereid en had voldoende in huis. Later kreeg ze een vast tijdslot bij de supermarkt voor het bezorgen van eten.
Irma kreeg malariapillen tijdens coronabehandeling
Irma Broekman-Hakvoort (67) werd, na een langdurige wintergriep, in maart wederom ziek. Corona, bleek uit de test. Ook voor de artsen en hulpverleners was dat nieuw. Toen de ziekte op zijn hevigst was, besloten de artsen, in samenspraak met Irma, malariapillen te proberen. Het was een gok. Of de medicijnen geholpen hebben is onduidelijk. Wat Irma vooral moeilijk vond, was het idee dat het afgelopen kon zijn zonder dat ze afscheid had genomen van haar man, kinderen en kleinkinderen. En zonder plechtigheid: begrafenisceremonies waren uit den boze. Ze maakt het goed, al is ze nog moe.
Smartphone in een wc-rol
Eén van de belangrijkste vragen: hoe heeft het virus het leven van de geïnterviewde veranderd? Maar Brons wil ook weten hoe ze vinden dat hun overheid de coronacrisis heeft aangepakt, en hoe ze denken dat het virus hun leven in de toekomst zal beïnvloeden.
De uitvoering was een ingewikkelde, want hoe maak je foto’s zonder je huis te verlaten? Brons: “Eerst sturen mensen foto’s van hun interieur via Whatsapp. Dan stuur ik een schets terug van de situatie die ik in beeld wil brengen, met instructies hoe ze een statief kunnen maken. De meesten zetten hun smartphone in een wc-rol waar ze twee sleufjes in hebben gemaakt. Dat werkt heel goed.”
Dan komt de uitvoering. “Ik bel met videocall en leg mijn telefoon onder mijn professionele camera. Dan maak ik een foto van wat ik zie op mijn scherm. Ik maak geen simpel screenshot want ik wil juist weergeven hoe we, vanwege het virus, met elkaar communiceren. Dus zie je de telefoon op de foto. Je ziet dat de internetverbinding soms slecht is. Je ziet krassen en ruwe grote pixels.”
Adam kwam de eerste weken van de lockdown door met een beetje spaargeld
Klusjesman Adam Madise woont alleen in de Zuid-Afrikaanse plaats Knysna. Zijn leven is sinds de lockdown flink veranderd: niemand in Zuid-Afrika mocht zijn of haar huis verlaten, dus Adam kon niet werken tot begin juni. Twee maanden lang ontving hij geen salaris. Hij geeft weinig uit, dus de eerste weken kwam hij door met zijn kleine beetje spaargeld. De Zuid-Afrikaanse overheid verspreidde voedselpakketten, maar Adam kwam daar niet voor in aanmerking omdat hij uit Malawi komt. Ze waren enkel bedoeld voor Zuid-Afrikanen. De Rotary Club stak een helpende hand toe en gaf eten aan mensen die buiten het systeem vielen.
Pat en Britt nemen het zekere voor het onzekere
Pat en zijn verloofde Britt wilden in september gaan trouwen, maar besloten de bruiloft toch maar uit te stellen naar 2021. Want zonder een vaccin of een medicijn tegen Covid-19 lopen hun ouders en grootouders een risico als ze zich begeven in een grote groep mensen. Pat en Britt willen meer dan honderdvijftig gasten uitnodigen, dus nemen ze het zekere voor het onzekere.
Via thuiscursussen probeert Martijn zich bij te scholen
Martijn Valkema werkt normaal gesproken op de internationale trein tussen Nederland en Duitsland. Maar sinds de coronacrisis zit hij thuis, omdat er amper treinen rijden tussen beide landen. Vanuit huis probeert hij zich via cursussen bij te scholen. Ondertussen zorgt hij voor zijn zoon Ruben. Ook vangt hij regelmatig Stan en Daan op, de kinderen van zijn goede vrienden Sanne en Antoine, die beiden een vitaal beroep hebben. Net als hij wonen zij in Utrecht.
Bijzondere verhalen
Sommige interviews hebben Brons erg geraakt. “Gisteren had ik een intake-gesprek met een Nederlandse vrouw uit een klein dorpje in de gemeente Oss. Zij heeft zeven familieleden verloren door het coronavirus. Een andere Nederlandse vrouw die ik sprak had het virus zelf gehad. Ze is 69 en is er nu weer bovenop, maar het ging een tijd slecht met haar.”
Ook buiten Nederland hoorde hij bijzondere verhalen. “Zo was er een vrijwilliger op Bali, die de politie hielp om maskers en zeep te geven aan passanten die die niet konden kopen. En een vrouw uit het Verenigd Koninkrijk die in de laatste weken van haar chemotherapie zat. Door corona moest zij alleen naar het ziekenhuis, dat was ontzettend eenzaam. En er was een vrouw uit Parijs die zou verhuizen naar Afrika. Ze had haar appartement al opgezegd, maar toen gingen de grenzen dicht. Ineens moest ze zonder huis vanuit Parijs werken. Ze belandde van de ene in de andere Airbnb.”
Wanneer hij genoeg portretten heeft, wil Brons ze bundelen in een boek. Daarnaast is hij van plan zijn werk aan te bieden aan bedrijven. “Denk aan de NS of aan Schiphol, die het kunnen laten zien op plekken waar veel mensen voorbijkomen die geïnteresseerd zijn in internationale verhalen. Maar ook aan ziekenhuizen of verzorgingshuizen.”
Adam kwam de eerste weken van de lockdown door met een beetje spaargeld
Klusjesman Adam Madise woont alleen in de Zuid-Afrikaanse plaats Knysna. Zijn leven is sinds de lockdown flink veranderd: niemand in Zuid-Afrika mocht zijn of haar huis verlaten, dus Adam kon niet werken tot begin juni. Twee maanden lang ontving hij geen salaris. Hij geeft weinig uit, dus de eerste weken kwam hij door met zijn kleine beetje spaargeld. De Zuid-Afrikaanse overheid verspreidde voedselpakketten, maar Adam kwam daar niet voor in aanmerking omdat hij uit Malawi komt. Ze waren enkel bedoeld voor Zuid-Afrikanen. De Rotary Club stak een helpende hand toe en gaf eten aan mensen die buiten het systeem vielen.
Pat en Britt nemen het zekere voor het onzekere
Pat en zijn verloofde Britt wilden in september gaan trouwen, maar besloten de bruiloft toch maar uit te stellen naar 2021. Want zonder een vaccin of een medicijn tegen Covid-19 lopen hun ouders en grootouders een risico als ze zich begeven in een grote groep mensen. Pat en Britt willen meer dan honderdvijftig gasten uitnodigen, dus nemen ze het zekere voor het onzekere.
Via thuiscursussen probeert Martijn zich bij te scholen
Martijn Valkema werkt normaal gesproken op de internationale trein tussen Nederland en Duitsland. Maar sinds de coronacrisis zit hij thuis, omdat er amper treinen rijden tussen beide landen. Vanuit huis probeert hij zich via cursussen bij te scholen. Ondertussen zorgt hij voor zijn zoon Ruben. Ook vangt hij regelmatig Stan en Daan op, de kinderen van zijn goede vrienden Sanne en Antoine, die beiden een vitaal beroep hebben. Net als hij wonen zij in Utrecht.
Bijzondere verhalen
Sommige interviews hebben Brons erg geraakt. “Gisteren had ik een intake-gesprek met een Nederlandse vrouw uit een klein dorpje in de gemeente Oss. Zij heeft zeven familieleden verloren door het coronavirus. Een andere Nederlandse vrouw die ik sprak had het virus zelf gehad. Ze is 69 en is er nu weer bovenop, maar het ging een tijd slecht met haar.”
Ook buiten Nederland hoorde hij bijzondere verhalen. “Zo was er een vrijwilliger op Bali, die de politie hielp om maskers en zeep te geven aan passanten die die niet konden kopen. En een vrouw uit het Verenigd Koninkrijk die in de laatste weken van haar chemotherapie zat. Door corona moest zij alleen naar het ziekenhuis, dat was ontzettend eenzaam. En er was een vrouw uit Parijs die zou verhuizen naar Afrika. Ze had haar appartement al opgezegd, maar toen gingen de grenzen dicht. Ineens moest ze zonder huis vanuit Parijs werken. Ze belandde van de ene in de andere Airbnb.”
Wanneer hij genoeg portretten heeft, wil Brons ze bundelen in een boek. Daarnaast is hij van plan zijn werk aan te bieden aan bedrijven. “Denk aan de NS of aan Schiphol, die het kunnen laten zien op plekken waar veel mensen voorbijkomen die geïnteresseerd zijn in internationale verhalen. Maar ook aan ziekenhuizen of verzorgingshuizen.”
Maurizio nam ontslag en werkt nu op de boerderij van zijn schoonfamilie
Maurizio Pompili en zijn gezin vertrokken een paar dagen voordat Italië in lockdown ging, naar de boerderij van zijn schoonfamilie in Terracina, een kuststadje tussen Rome en Napels. Daar wilde het gezin bijkomen, na de geboorte van zoon Francesco. Het werd een langetermijnoplossing. De coronacrisis had een grote impact. De school van de oudste zoon Riccardo ging dicht en het bedrijf van Maurizio had zwaar te lijden, omdat nieuwe bestellingen uitbleven. Hij nam ontslag en is nu fulltime aan de slag op de boerderij van zijn schoonfamilie. Hij haalt dagelijks verse eieren, maait gras en plukt aardbeien.
‘Het is noodzakelijk dat we allemaal samenwerken’
Bayu Pramana is vrijwilliger bij een Covid-19-werkgroep op het Indonesische eiland Bali, in hoofdstad Denpasar. Pramana deelt gratis drinkwater en desinfecterende zeep uit aan mensen die dat zelf niet kunnen betalen. Hij is er heilig van overtuigd dat samenwerken noodzakelijk is om de situatie het hoofd te bieden. Ook Pramana’s vrouw helpt mee om de coronacrisis te bestrijden. Zij werkt als verpleegster in een ziekenhuis op Bali.
Op www.marcelbrons.com/facingthelockdown heeft de fotograaf informatie over zijn project geplaatst.
‘Samenwerken is noodzakelijk’
Bayu Pramana is vrijwilliger bij een Covid-19-werkgroep op het Indonesische eiland Bali, in hoofdstad Denpasar. Pramana deelt gratis drinkwater en desinfecterende zeep uit aan mensen die dat zelf niet kunnen betalen. Hij is er heilig van overtuigd dat samenwerken noodzakelijk is om de situatie het hoofd te bieden. Ook Pramana’s vrouw helpt mee om de coronacrisis te bestrijden. Zij werkt als verpleegster in een ziekenhuis op Bali.
Maurizio nam ontslag en werkt nu op de boerderij van zijn schoonfamilie
Maurizio Pompili en zijn gezin vertrokken een paar dagen voordat Italië in lockdown ging, naar de boerderij van zijn schoonfamilie in Terracina, een kuststadje tussen Rome en Napels. Daar wilde het gezin bijkomen, na de geboorte van zoon Francesco. Het werd een langetermijnoplossing. De coronacrisis had een grote impact. De school van de oudste zoon Riccardo ging dicht en het bedrijf van Maurizio had zwaar te lijden, omdat nieuwe bestellingen uitbleven. Hij nam ontslag en is nu fulltime aan de slag op de boerderij van zijn schoonfamilie. Hij haalt dagelijks verse eieren, maait gras en plukt aardbeien.
Op www.marcelbrons.com/facingthelockdown heeft de fotograaf informatie over zijn project geplaatst.